De realiteit van het opvoeden van kinderen als je migraine hebt
Auteur: Ciara - Leestijd 7 minuten
Ik ben moeder van drie jongens waar ik absoluut gek op ben. Hoewel ik fulltime werk, probeer ik er altijd voor te zorgen dat ik tijd met mijn gezin doorbreng, dus vrije tijd en weekenden zijn over het algemeen voor hen gereserveerd. Ik vind het heel speciaal dat ik moeder van jongens ben. Jongens kunnen behoorlijk aanhankelijk zijn richting hun moeder en ik heb drie heel aanhankelijke jongens. Ik had er alle vertrouwen in dat ik het als ouder goed zou doen.
Een grote verrassing
Dat was tot mijn oudste zoon op een dag thuiskwam van school en me een tekening liet zien die hij in de klas had gemaakt. De meester had de kinderen gevraagd om een tekening te maken van een periode waarin ze liefde of vriendelijkheid tegenover iemand hadden getoond. Mijn zoon Cillian had een tekening gemaakt van mij in bed met mijn hoofd in mijn handen terwijl hij over mij heen gebogen stond om voor mij te zorgen. Hij zei, helemaal enthousiast: “Kijk mama! Ik heb mijn meester laten zien hoe ik altijd voor je zorg als je ziek bent.” Ik kon het niet geloven. Was dat het beeld dat hij van me had? De zieke moeder die verzorgd moest worden? Als moeder is het mijn belangrijkste doel om voor mijn kinderen te zorgen, en hier zag ik dat de rollen volledig waren omgedraaid.
Sinds ik begin twintig was heb ik al migraine en ik vind het ongelooflijk dat ik het al bijna 20 jaar heb. De eerste 10 jaar was ik jong, single en zorgeloos. Ik was een pas afgestudeerde verpleegkundige die op een drukke afdeling in een ziekenhuis werkte en probeerde zo goed mogelijk met mijn ziekte om te gaan. Soms was dit lastig en het had natuurlijk invloed op mijn leven. Ik moest mij soms ziek melden, ik miste avondjes uit en soms bracht ik dagen in bed door als ik probeerde te herstellen van een migraineaanval. In die fase van mijn leven had ik alleen last van mijn migraine en over het algemeen was dat oké. Maar toen veranderde mijn leven en opeens begon migraine een negatief effect te hebben op de mensen die het dichtst bij mij stonden.
Het organiseren van migraine en moederschap
Ik wilde altijd al kinderen en ik had het geluk dat ik drie kleine jongens kreeg in vier jaar tijd. Ik had ook veel geluk dat ik geen migraine had terwijl ik zwanger was en borstvoeding gaf, dus ik heb ruim vier jaar van mijn leven geen migraine gehad. Het is verbazingwekkend hoe snel ik me aanpaste aan het feit dat ik geen migraine meer had. Ik vergat bijna welke invloed mijn migraineaanvallen hadden op mijn dagelijks leven.
Ik denk dat het wegblijven van de migraine positief werd beïnvloed door het feit dat ik met zwangerschapsverlof was, dus ik had zeker minder last van stress. Hierdoor lukte het me om routine te krijgen in het zorgen voor de jongens en ik genoot echt van die tijd in het begin. Natuurlijk was ik moe, de zorg voor drie jongens betekent altijd dat er hard gewerkt moet worden, maar zonder de extra stress en pijn van chronische migraine kon ik het dagelijkse leven veel beter aan.
Dit begon te veranderen toen mijn jongste zoontje, Cathal geen borstvoeding meer kreeg en ik weer aan het werk ging. In die tijd was mijn oudste, Cillian, al met de basisschool begonnen en na school had hij ook al wat buitenschoolse activiteiten. Plotseling werd ons dagelijks leven heel erg druk.
Mijn migraineaanvallen zijn hormoongerelateerd en dit had, samen met de extra stress van het dagelijks leven, zeker invloed op mijn gezondheid. De migraine kwam terug en werd erger dan ooit tevoren.
Ik heb chronische migraine, dus ik heb dagelijks hoofdpijn, dat gaat samen met ernstige migraineaanvallen, twee tot vier keer per maand.
Het drukke leven eist zijn tol van ons allemaal
Op een normale dag proberen we de jongens snel te wassen, aan te kleden en eten te geven zodat ze klaar zijn voor de crèche en school, waarna wij vertrekken naar ons werk. Ik kan je vertellen dat er dagen zijn waarop ik het gevoel heb dat ik al een dag gewerkt heb voordat ik zelfs maar het ziekenhuis binnenloop! Aan het einde van de werkdag haast ik me terug om de jongens uit de crèche of naschoolse opvang te halen, dan ga ik naar huis en maak het eten klaar. Vervolgens storten we ons op huiswerk (dat is altijd een strijd). Bij ons thuis hebben de jongens zwemles, er wordt toneel gespeeld, ze voetballen, eentje gaat naar de wiskundeclub en eentje heeft blokfluitles. Na al die activiteiten zorg ik ervoor dat ze hun pyjama’s aantrekken en hun tanden poetsen zodat ze kunnen gaan slapen. Tegen 9 uur ben ik zelf uitgeput en verlang ik naar mijn bed!
Het schuldgevoel van een moeder met migraine
Ik heb het geluk dat ik dit allemaal niet alleen hoef te doen en dat mijn man, Peter, een hele grote steun is. Hij kan de drukte heel goed aan en ik moet echt zeggen dat hij vaak meer doet dan zijn deel van het werk. Dit geldt vooral op migrainedagen, wanneer ik absoluut niet in staat ben om de gebruikelijke taken uit te voeren. Die dagen ben ik aan mijn bed gekluisterd, in een donkere kamer met heel weinig lawaai. Dit is moeilijk voor elkaar te krijgen als je jonge kinderen hebt. Het is ook moeilijk voor de jongens om te begrijpen wat er mis is met mama en waarom ze niet gestoord mag worden. Tijdens deze dagen ben ik Peter heel dankbaar voor zijn hulp, maar ik heb ook dat ellendige schuldgevoel dat moeders hebben. Ik denk dat het onmogelijk is om moeder te zijn en het gevoel te hebben dat je alles perfect doet.
Ik heb het gevoel dat alle moeders een zekere mate van schuld ervaren, maar doordat ik migraine heb en weet dat ik periodes niet beschikbaar ben voor mijn kinderen, wordt het schuldgevoel stukken erger.
Meestal heb ik last van dagelijkse hoofdpijn en kan ik de dag doorkomen, maar tegen de tijd dat de kinderen naar bed gaan, ben ik helemaal uitgeput en ga ik meestal zelf vroeg naar bed. De probleemdagen zijn de dagen waarop ik een heftige migraineaanval heb waardoor ik niets kan doen.
Ik was me er niet van bewust hoeveel invloed dit had op de jongens. Zelfs op deze jonge leeftijd merken ze dat mama ziek is en dat er momenten zijn waarop ze gewoon niet kan meedoen aan de dagelijkse activiteiten. Ik herinner me dat Cillian me zijn tekening van school liet zien. Het maakt me zo overstuur dat ik begon te huilen omdat dit het beeld was dat mijn zoon van me had. Het was zó ontmoedigend om dat te horen als moeder. Hij was heel lief en zei hoe fijn hij het vond om voor me te zorgen. En natuurlijk was dit bij nader inzien niet het enige beeld wat hij van me had, het was alleen maar een tekening die hij op school had gemaakt. Maar op dat moment had ik écht het gevoel dat ik hem teleurstelde.
Mijn jongens vertellen over migraine
Deze ervaring heeft ertoe geleid dat we een gesprek hebben gehad over mijn ziekte en hoe deze van invloed kan zijn op mij. Mijn oudste was toen zes, dus ik hield bij het gesprek rekening met zijn leeftijd. We spraken over hoe ik hoofdpijn krijg en dat ik soms moet rusten als ik me niet zo goed voel, maar dat het niet gevaarlijk is.
Het was belangrijk dat we dat gesprek met hem voerden, want hij vertelde me dat hij zich soms zorgen maakte dat ik me niet goed voelde. Nu begrijpt hij waarom.
En even terzijde, hij vertelde me ook dat hij stiekem dacht dat ik een vampier was omdat ik altijd in het donker lag en het niet leuk vond dat iemand de gordijnen opende of het licht in mijn kamer aan deed! We spraken over alle leuke dingen die we graag doen, de dagen dat we naar buiten gaan en plezier hebben, en ik heb hem gerustgesteld dat dit niet zou stoppen. Ik denk dat dit een hele belangrijke les voor mij was.
Je kunt denken dat je alles in de hand hebt en je kinderen kunt afschermen van de negatieve delen van jezelf, maar uiteindelijk maakt het leven met migraine deel uit van mij en dat maakt me wie ik ben. De migraine gaat niet weg, dus vond ik het belangrijk om eerlijk en oprecht te zijn tegen mijn kinderen over de invloed van de ziekte op mij.
De achternaam van Ciara is bekend bij de redactie.
MIG-NL-NP-00095
Wellicht ook interessant voor jou
Migraine en je relatie
Naast het directe effect van een migraineaanval op je dagelijks leven, is een neveneffect ervan dat je je steeds vaker terugtrekt. Je bent bang om iemand tot last te zijn en geniet minder van sociale activiteiten door de kans op een aanval. Ook het leven van je gezin en je partner verandert hierdoor. Misschien verandert de taakverdeling in huis. Ga het gesprek aan met je partner en praat over de situatie, je behoeften, wensen en zorgen. Begrip hebben voor elkaar en blijven praten zijn de weg naar succes voor een goed gezinsleven.Een paar tips:- Onderneem samen ontspannende activiteiten. Ga naar de bioscoop, bezoek een museum, ga langs bij vrienden of doe een drankje in de kroeg.
- Gemeenschappelijke hobby’s vormen een goed tegenwicht voor de dagelijkse taken.
- Ga samen sporten. Dit houdt jou en je partner gezond en maakt jullie hoofd leeg.
Geef elkaar de ruimte
Naast samen tijd doorbrengen is het net zo belangrijk om tijd voor jezelf te hebben. Misschien voelt je partner zich verantwoordelijk voor jou en jullie gezin. Dit kan leiden tot overbelasting. Zorg daarom ook allebei voor genoeg me-time. Gun je partner tijd met vrienden en kennissen, voor zijn of haar hobby’s of gewoon voor een wandeling.Migraine en kinderen
Voor kinderen kan het moeilijk te begrijpen zijn als een ouder zich terugtrekt. Misschien reageren ze boos of verdrietig. Bespreek de situatie en leg uit dat je niet alles kan wat je wilt tijdens een migraineaanval.Een paar tips voor het gesprek:- Creëer een ontspannen sfeer.
- Betrek je partner bij het gesprek.
- Geef aan dat het goed is om vragen te stellen.
- Vind eenvoudige en voor hun leeftijd geschikte antwoorden.
Zijn je kinderen al iets ouder? Oudere kinderen nemen vaak onbewust verantwoordelijkheid voor hun ouders. Zorg dat deze verantwoordelijk hen niet overvalt en dat ze hun eigen behoeften niet verwaarlozen. Leg in begrijpelijke taal uit hoe migraine zich ontwikkelt en dat niemand daar iets aan kan doen. Boeken kunnen je ook helpen, zoals bijvoorbeeld ‘De Migraine Van Madeleine – als hoofdpijn je ziek maakt’ door Christine Kliphuis.
Vraag hulp aan vrienden en familie
Realiseer je dat er mensen om je heen zijn die je kunnen helpen. Misschien vind je het moeilijk om hulp te vragen, maar dit kan jou en je gezin wel ontlasten. Denk goed na over waarmee ze je het beste kunnen helpen, aangezien familieleden en vrienden dit niet altijd weten. En hoe groter je netwerk, hoe minder je van iedereen hoeft te vragen.Maak een plan voor als je een aanval hebt
Een plan achter de hand hebben kan je helpen bij een migraineaanval. Denk aan een goede structuur in je dagelijkse routine, oplossingen voor noodgevallen en een sterk sociaal netwerk.Profiteer van onze tips voor het maken van een goede planning:- Welke taken kunnen bij een migraineaanval blijven liggen?
- Welke taken moeten bij een migraineaanval doorgaan?
- Wie kan belangrijke taken op zich nemen?
- Wie kan tijdens een aanval voor de kinderen zorgen?
- Wil je tijdens een migraineaanval alleen zijn of wil je iemand in de buurt hebben?
Laura heeft migraine en een zeldzame hersenziekte. Ze is ook moeder van 2 kinderen. Hoe gaan zij en haar gezin hiermee om?
Advies 1: Creëer een emotioneel veilige omgeving
Creëer een omgeving voor je kind waarin alle emoties er altijd mogen zijn. Is je kind boos omdat je halverwege een spelletje opeens op bed moet gaan liggen? Maak er ruimte voor. Het is ok dat hij boosheid voelt. Is hij verdrietig omdat het door je migraine niet uitkomt dat er een vriendje komt spelen? Ook goed. Laat hem maar uithuilen en troost hem. Door zijn emoties te erkennen, hoeft hij niets in te houden. Zo leert hij op een gezonde manier omgaan met tegenslagen én geluk. Als ouder heb je hierin ook een enorme voorbeeldrol. Want als jij je emoties goed kunt reguleren, dan leer je dat indirect ook aan je kind. Wees dus eerlijk wanneer het niet goed met je gaat. Laat het zien als de zoveelste migraineaanval in een maand je verdriet doet. En toon het ook als het weer goed met je gaat. Durf je kwetsbaarheid te laten zien.Advies 2: Maak het bespreekbaar
Hoe oud je kind ook is, maak je migraine bespreekbaar. Juist op momenten dat je geen last hebt. Vertel wat je voelt als je een aanval krijgt. Bespreek samen wat het met jullie doet en vooral dat het er – hoe vervelend ook - bij hoort. Je kunt er zelfs een grapje over maken. Als jij laat zien dat je het geaccepteerd hebt, normaliseer je het en wordt het niet iets groots. Pas wel op dat je bij een jong kind, tot een jaar of acht, niet in abstracte bewoordingen praat. Begrippen als ‘chronische ziekte’ kunnen zij nog niet plaatsen, met als gevolg dat ze er juist angstig van worden. Houd de gesprekken daarom eenvoudig. Een wat ouder kind, vanaf een jaar of acht, kun je meer uitleggen. Zij hebben dat ook nodig, omdat het gevaar dreigt dat ze gaan denken dat het hun schuld is. Maak heel expliciet dat de migraine bij jou hoort en niet door hem komt.Advies 3: Stem goed af op je partner
Bespreek regelmatig samen met je partner wat de ziekte voor jullie beiden betekent. Staan jullie er hetzelfde in? Is je migraine geaccepteerd in jullie relatie? Maak afspraken over hoe de ander bijspringt als jij een aanval krijgt. En zorg ervoor dat jullie je kind hetzelfde, heldere verhaal vertellen over de migraine. Hebben jullie hulp nodig bij de omgang met je ziekte in jullie relatie? Bespreek het met je huisarts.Advies 4: Zorg voor een vangnet
Een buurman of buurvrouw, opa’s en oma’s of ouders van vriendjes. Zorg ervoor dat er een vangnet om je kind heen is, dat hem opvangt als jij of je eventuele partner dat niet kunnen. Zo’n sociaal vangnet is heel belangrijk. Want als je kind zich totaal overgeleverd voelt aan zichzelf, dan kan dat heel schadelijk zijn. Heb je het gevoel dat je op niemand in je directe omgeving kunt terugvallen? Vraag hulp! Je netwerk reikt verder dan familie en vrienden. Betrek je huisarts erbij, informeer de opvang, gastouder of school, of neem contact op met de GGD. Mensen willen je heel graag helpen, als ze maar weten wat je situatie is. En daarvoor is het belangrijk dat jij je kwetsbaar opstelt en deelt wat er speelt. Spannend misschien, maar wel noodzakelijk voor je kind.Advies 5: Geef je kind handvatten
Nog een manier om migraine te normaliseren: verzin samen met je kind een ritueel voor als jij een aanval krijgt. Zo weet hij wat hij kan doen en voorkom je dat hij machteloos moet toekijken hoe jij pijn hebt. Je geeft hem handvatten. Vertel allereerst hoe hij de signalen herkent als jij een aanval krijgt of spreek een codewoord af. Bedenk samen wat je kind vervolgens kan doen. Afhankelijk van de leeftijd kan hij bijvoorbeeld een glaasje water voor je halen en dan rustig een puzzel gaan doen. Of zelf de iPad pakken en een spelletje aanzetten. Zo’n ritueel introduceren zal niet in één keer lukken, maar werpt uiteindelijk zijn vruchten af.Maak jij je zorgen om de opvoeding van je kind? Neem contact op met je huisarts. Zij kunnen je steun bieden en eventueel in contact brengen met de juiste professionals. Thyme van den Beuken is naast docent Pedagogiek ook oprichter van het platform Pedagogisch Verantwoord, dat verschillende visies en wetenschappelijke kennis achter opvoeding toegankelijker wil maken.
Deel artikel:
